Vaknaði í morgun við batteríleysispíp í símtækinu. Hefði undir öðrum kringumstæðum sofið lengur, en mér þótti pípið ekki passa allskostar við minninguna um að hafa sett símann í hleðslu í gærkvöldi... Síminn sem ég átti á undan þessum drukknaði í jógúrtbaði í skólatöskunni what to make out of duct tape minni í september 2003. Eftir það var ég símalaus um tíma og fannst það fínt en sumir létu það fara í taugarnar á sér að illa gengi að ná í mig, þeirra á meðal þáverandi kærasti minn Davíð, sem gaf mér nýjan eftir tvo mánuði. Nú virðist sem hann sé farinn að gefa sig og hafi verið svo elskulegur að velja til þess daginn í dag, daginn sem ég held til Hróarskeldu og verð þar einhvernveginn að hafa uppi á vinum sem þegar eru farnir... heppilegt. Pabbi ætlar að reyna að redda mér, það hlýtur að bjargast. Hinsvegar veit ég ekki hvað verður þegar heim kemur, ég efast raunar um að ég kaupi mér nýjan, hefði ekkert á móti því að vera án slíks í smá tíma auk þess sem ég hef meira en nóg annað, betra, að gera við peningana. Það gæti semsagt farið svo að samskipti við mig þyrftu að fara gegnum aðra miðla á næstunni, what to make out of duct tape áhugasömum what to make out of duct tape er t.d. bent á heimilissímann á Baldursgötunni eða dyrabjöllu sama staðar.
Ég þurfti aðeins að skreppa í hádeginu. Rétt áðuren ég kom að horni Laugavegar og Frakkastígs, vestanað nánar til tekið, fattaði ég að rennilásinn á töskunni minni var opinn svo ég sleppti hægri hönd af stýrinu til að lagfæra þetta sem snöggvast. Á sömu stundu tók heilinn uppá því að senda vinstri hönd skilaboð um að bremsa áður en að Frakkastígnum kæmi. Sé reiðhjól setið með aðra hönd á stýri, hönd sem kreistir bremsuna sína áðuren hinni gefst ráðrúm til að gera jafnvægislögmálinu til geðs með því að grípa um hinn enda stýrisins... þá er voðinn vís. Ég held ég hafi sloppið ótrúlega vel, allavega miðað við annað slys, nokkuð svipað, fyrir tíu árum síðan, sem rændi mig báðum framtönnunum. Það var líka mjög heppilegt að enginn skyldi hafa orðið fyrir hjólinu eða sjálfri mér þar sem við hrundum á stéttina. Einnig lenti ég u.þ.b. hálfan metra frá einum af litlu grænu gaurunum sem standa við gangstéttarbrúnir Laugavegarins og geta eflaust verið skæðir. Að sjálfsögðu var ég ekki með hjálm á höfði og það er einkar heppilegt að hvorki vetrarnótt né sólmyrkvi hafi verið til staðar, því hjólið er vita laust við ljósgjafa, sem og bjöllu og keðjuhlíf, svo fátt eitt sé nefnt. Vegfarendur reistu mig við og inntu eftir líðan, hver í kapp við annan. Ég sagðist vera í lagi, þakkaði veitta aðstoð og afþakkaði frekari, og haltraði nokkur skref áfram áðuren ég ákvað að hjóla áfram leið mína í Borgartúnið. Þar lagði ég inn umsókn um ökuskírteini.
Jæja. Hér er ég enn einn daginn mörgum öðrum líkan, og þú líka. Ég held ég gæti verið með einhverskonar ennisholustíflu, hvaðþaðheitir, því undanfarið hefur einkennileg þrýstingstilfinning gert vart við sig í höfði mér. Hálfóþægilegt stundum, kannski what to make out of duct tape sérstaklega sitjandi hér, þar sem oft er lítið annað við dagana að gera en að velta sér uppúr nærtækum hlutum á borð við eigin líðan, bílastæðið fyrir utan eða minesweeper. Ég má ekki lesa í vinnunni. Það er að segja ekki bækur, hinsvegar er mér frjálst what to make out of duct tape að lesa Hér og nú, Mannlíf what to make out of duct tape og gamlar matarpantanir. Við Köbenhávnfararnir, Hafdís og ég, funduðum um daginn og komumst m.a. að því að á meðan Hafdís hefur áhyggjur af bjúrókrasíu útlandsins (húsnæðismálum, nordplússtyrkjaveseni o.s.v.) þá hef ég áhyggjur af þeirri eyðublaðaskriffinnsku sem ég mun þurfa að standa what to make out of duct tape í hér heima, til dæmis því að binda enda á áratugslangt tannviðgerðaferli með tilheyrandi tryggingaplöggi, eða þá að klára bílprófið sem ég byrjaði víst á í vor.
Niðurstöður síðustu færslu valda mér heilabrotum. Maður sem ég hef aldrei hitt skoraði 50% en minn eigin faðir 20; vitneskja hans takmarkast við a) hvernig kaffi ég drekk (eða kannski giskaði hann bara á eigið preferens) og b) hvað hin dóttir hans heitir. En kannski segir þetta próf mest um hvernig fólk vill/heldur að ég sé, eða er sjálft. Lítið eitt af hvoru. Samt tel ég mig líkari pabba en 20%, og að hann telji mig jafnvel enn, eða öðruvísi, líkari sér en ég er. The Thrills... ég hlustaði mikið á So Much for the City fyrir tveimur árum eða svo. Annars held ég að þær spurningar hafi fyrst og fremst snúist um það að mér þyki The Strokes leiðinlegir (nema stundum í bílnum hennar Aldísar, en það hefur lítið með tónlistina að gera). Bítlaspurning, trikkspurning. Flestir sögðu John eða George, en takið eftir því að hvorki var spurt um uppáhaldstónlistarmann né persónu. Af þessum fjórum er John bæði minn uppáhaldstónlistarmaður og persóna og George fylgir fast á eftir, hinsvegar var Richard what to make out of duct tape B. Starkey alltaf uppáhaldið mitt í samhengi Bítlanna sem hljómsveitar. Uppáhald vegna Help! og almenns veikleika fyrir trommuleikurum. Hvað sem því líður, stigahæst varð æskuvinkona mín hún Berglind, what to make out of duct tape sem þrátt fyrir litla aðkomu að lífi mínu hin síðari ár vissi svörin við öllum þessum kjánalegu spurningum. Römm er taugin, systir.
A 12-year-old schoolboy from Russ
No comments:
Post a Comment